Luang Prabang

Na het ontbijt worden we om 10.30 uur opgehaald door een taxibusje die nog wat andere mensen moet halen. We zitten overvol en ik weet zeker dat dit in Nederland niet zo zou kunnen, maar goed, dat is dan ook weer het grappige hier: weinig regels en leven en laten leven. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor een zebrapad. Je denkt dan gewoon veilig over te kunnen steken maar dat is zeker niet het geval: uitkijken geblazen, ze rijden gewoon door…. Op de weg erheen zien we pas hoe prachtig deze plaats is met zijn oude koloniale villa’s uit de Franse tijd en die omgebouwd zijn tot hotels of restaurants. Beetje spijt van die watervallen nu en geloof dat ik liever een fiets had gehuurd om hier rond te kijken… 😔
Na een goed half uur rijden over een weg met vele gaten, zijn we bij de waterval. Ook hier was Rick heeeeeel lang geleden al eens geweest en dat ging destijds nog over zandwegen. Deze zijn inmiddels geasfalteerd maar niet in erge beste staat. Als we het parkeerterrein oprijden hoor ik onthutste kreten naast me. Mijn God, wat is hier gebeurd? Het parkeerterrein staat overvol met bussen. Er zijn souvenirshops en je moet entree betalen. Daarna word je met golfwagentjes omhoog gebracht. Een enorme rij voor de kassa. We kijken elkaar aan en, zoals al vele keren op deze vakantie, denken we wederom hetzelfde: dit gaan we niet doen! 
De chauffeur vh busje wacht daar op je en je hebt ruim 3 uur om je daar te vermaken. Onze chauffeur is nergens te bekennen maar overal hangen buschauffeurs rond de busjes te wachten op de toeristen die weer terugkomen. Ik loop naar een groepje toe en vraag of er eentje tijd heeft om ons terug te brengen naar de stad. Dat wil hij wel voor 400.000 kip doen. € 21 euro dus. We gaan akkoord en laten ons terugrijden. Fiets gehuurd bij terugkomst en een heerlijke dag gehad. Luang Prabang staat op de Unesco Werelderfgoedlijst en dat begrijp je heel goed als je hier zo fietst! Wat een goede keus om terug te gaan!