Mekong rivier deel 1

Op 3 januari staan we vroeg op en vanaf 7.15 uur bepakt en bezakt klaar. We nemen koffie en wachten rustig op het terras vh hotel af tot we opgehaald worden. Om half 8 is de chauffeur er en zitten al wat Fransen in het 8-persoonsbusje. We rijden nog langs een ander hotel en halen 2 jonge Amerikaanse jongens op. De rit kan beginnen. Rick begint spontaan te zingen: “we zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal” Ik ben de enige die dat leuk vind. We stoppen 2 x onderweg om de benen te strekken en om de witte tempel te bezoeken. Deze had ik al gezien toen ik er heel veel jaar geleden was met Hans en de meiden en Rick was er ook al eens geweest dus wat foto’s van de buitenkant gemaakt en wat gegeten. Commerciële bende daar. Voetje voor voetje door de tempel tussen allemaal mensen die alleen maar aan het fotograferen zijn. Niets voor ons. Rond een uur of 3 zijn we bij de grens van Laos en moeten we een visum aanvragen (er staat inmiddels een behoorlijke groep van voornamelijk jongelui). We moeten formulieren invullen en een klein bedrag betalen. Daarna moet je wachten en word je geroepen en kan je je visum met paspoort ophalen. Inmiddels hebben we wat Laotiaanse kip gehaald, de munteenheid van Laos. Voor 100 euro krijgen we 1.820.000 kip. Dat wordt lekker rekenen straks…. 
Hup, hup, langs de douane en dan weer wachten op de bus om ons naar Huoixai te brengen. Daar ga je enorm terug in de tijd. Een armoedig plaatsje waar alles grijs lijkt, stoffig, somber…. We komen bij onze slaapplek aan en ik zeg nog gekscherend: “welkom in de gevangenis”. Een werkelijk vreselijk hostel met een lange gang met smoezelige deuren die naar je kamer leiden. De kamer is compleet kaal op een keihard bed na. Geen nachtkastjes niets en aan het plafond een tl-buis. Pfffff, ik wil niet verwend doen maar ik word wel een beetje depri van deze plek. We gaan even douchen en daarna in het dorp wat eten. Nog even een kaartje leggen en naar bed. De volgende dag worden we om half 10 opgehaald en naar de boot gebracht.
Toch goed geslapen op ons stenen bed uit de middeleeuwen en na een ontbijt in het dorp staan we op half 10 klaar. Het wordt uiteindelijk pas rond 11 uur dat we vertrekken. Rick heeft deze tocht jaren geleden al eens gedaan en vertelde over een lekker eigen gedeelte op de boot. Kan je heerlijk zitten en het leven aan je voorbij zien gaan, beetje boekje lezen enz. 
Ik was er klaar voor! Aangekomen bij de boot ziet het totaal anders uit. Het is een oude boot en er staan oude busbankjes in. Grijs, stoffig, en van een eigen deel is geen sprake. We geven onze bagage af die onder de vloer verdwijnt en hebben een zitplaatsnummer gekregen. De boot lijkt al overvol maar er blijven mensen binnenstromen. Gedoe ook omdat mensen op elkaars plek zitten en er, door de taal barrière, geen fatsoenlijk overleg kan zijn. De boot lijkt overladen. Daarna komt er nog een wasmachine in een doos aan. Die wordt op het dak geladen. Ik begin te denken aan telefoonnummers die ik uit mijn hoofd ken en die ik kan bellen als we zinken. Niet doen Jacq, het komt vast goed. We zitten met ons rug naar het water toe en van een eigen compartiment is geen sprake. We gaan!